چقدر ناز،‌ناااااااز این تصویر                                                                      

گنه از من نه،‌جلوه اش تقصیر

چشم هایش به روی هم چه بسا

آیه ی ستر میکند تفسیر

لکه ی خون روی پیرهنش

میکند مرز روح را تسخیر

تابش نور وجهه ی زردش

از جلالش،‌خدای من تکبیر

مرتضایی که با روایت فتح

نعره هایی کشیده هم چون شیر

شکر کن چون هنوز در دستش، شود انگشت و خاتمش بینی

زیر این  عکس پر جلال و شکوه ، هک شده مرتضای آوینی

گفتم او را که راه دوست کجاست؟

آن مسیری که رو به اوست کجاست؟

گفتم آنجا که موسی عمران،

با خدایش به گفتگوست کجاست

همه ترسان ز آبرو داری

عاشقی که  ،‌بی آبروست کجاست

مرده ام از غم خماری عشق

آن طبیبی که ماه روست کجاست

آن که نوشد،‌چنان که باطن او

بدرد بهجتش ز پوست کجاست؟

صولتش بر دو پرده ی گوشم،‌میزند با سکوت سنگینی

کیست این دست و پا زده در  خون، هک شده مرتضای آوینی

خوش به حالش که با روایت او

فتح دل ها شود  به رایت او

مرغکی که مست عشقش  شد

با خودش مست،  از نهایت او

میرود، میدود ، پرد بر عرش

کشته چون شد،‌رسد به غایت او

تا که با خون خود به طاقه ی عرش

بکشد جلوه ای ز آیت او

چون که این منتهای از بهجت

همه از لطف و از عنایت او

تو که اکنون اسیر در خاکی،طایران را چگونه میبینی؟

آنچه تنها به چشم می آید، عکس هایی شبیه  آوینی

نوشته شده توسط سید مهرداد موسویان در سه شنبه 86/2/18 و ساعت 12:2 صبح
نظرات دیگران()